Marc is als senior interim-manager werkzaam bij Geerts & Partners. Momenteel is hij als interim-gemeentesecretaris geplaatst bij de gemeente Overbetuwe. Recent is hij door de Gelderlander geïnterviewd. Lees hieronder.

Leiding geven aan een crisisteam is niet nieuw voor Marc Knaapen. Maar de huidige coronacrisis brengt totaal nieuwe en onverwachte uitdagingen. Zowel thuis als in de gemeente Overbetuwe, waar Knaapen de dagelijkse leiding heeft over het coronateam. Hij legt nieuwe lakens op het bed van zijn 93-jarige moeder en zorgt ervoor dat zij zelf op dat moment niet in de kleine woning aanwezig is. Maar ook op macro-niveau is Marc Knaapen dagelijks in de gemeente Overbetuwe met het managen van de corona crisis bezig. ,,Op dit soort van crisis was niemand voorbereid. En dan leer je dus ook nieuwe dingen.”

We worden overstelpt met vragen en dan is het extra belangrijk dat we met duidelijke en éénduidige antwoorden komen

U heeft al jaren ervaring als gemeentesecretaris. Op dit soort calamiteiten heeft u vast geoefend?

,,Voor een deel wel. En naast oefenen heb ik in mijn vorige gemeenten Gouda en Weert ook al leiding gegeven aan crisisteams bij een calamiteit. Als het om ervaring gaat, kan ik zeggen dat die er echt wel is. Maar op deze coronacrisis, of zelfs iets dat er op lijkt, is nooit geoefend. Dit heeft niemand zien aankomen en deze crisis is in veel opzichten ook uniek.”

Op welke manier?

,,Bij eerdere calamiteiten zorgde je er voor dat nooddiensten als brandweer, politie en ambulance hun werk zo goed mogelijk konden doen en zorgde je ervoor dat vanuit de gemeentelijke organisatie alle benodigde hulp werd geleverd.’’ 

,,Nu hebben we te maken met een crisis die ook de eigen organisatie treft. Ook wij zelf worden nu door beperkingen getroffen. Er moeten nu feitelijk twee organisaties tegelijk gemanaged worden. Het coronateam en de ambtelijke organisatie zelf die onder deze omstandigheden door moet werken.”

U bestrijdt een crisis vanuit een organisatie die zelf is getroffen?

,Natuurlijk hangen die heel erg met elkaar samen. Je hebt de coronacrisis zelf die ook van de gemeente om maatregelen vraagt. Maar dan is er ook de ambtelijke organisatie die die door de beperkingen is getroffen. Veel mensen werken thuis, dat moet allemaal georganiseerd worden.’’ 

,,En dan zijn er nog die taken die niet vanuit huis kunnen worden gedaan. Denk aan de mensen op de milieustraat of aan de balie. Ook nu moeten mensen aangifte van een geboorte of overlijden kunnen doen of is er een paspoort of rijbewijs nodig. Dat gaat allemaal door, maar vraagt ook om maatregelen zodat onze eigen mensen hun werk veilig kunnen doen.”

Hoe gaat het bij de milieustraat?

,,Nu veel mensen thuis zitten gaan ze de zolder opruimen. Het aanbod in de milieustraat is groot. Dus zetten we extra personeel in. Ook worden mensen gedoseerd toegelaten zodat ze afstand kunnen houden, zijn er extra borden en hekken aangebracht om die gewenste afstand zichtbaar te maken en zijn de faciliteiten om contactloos te betalen uitgebreid.

Is zo’n crisis eigenlijk stiekem niet leuk om mee bezig te zijn?

,,Leuk is een woord dat ik niet zou gebruiken. Maar het is natuurlijk wel bijzonder. Zo is het geweldig om te zien hoe onze mensen het oppakken. De loyaliteit is heel hoog en iedereen denkt echt mee. Terwijl het thuis niet voor iedereen makkelijk werken is, bijvoorbeeld met kinderen om je heen. Daar heb ik veel waardering voor.’’ 

,,En we leren een hoop nieuwe dingen. Over werken op afstand en de techniek die daar bij komt kijken. Maar ook over het belang van zorgvuldige en eenduidige communicatie. We worden overstelpt met vragen en dan is het extra belangrijk dat we met duidelijke en éénduidige antwoorden komen. En we kunnen als gemeente niet meer alle diensten verlenen die we gewend zijn. Gelukkig is daar onder inwoners ook begrip voor.”

Heeft u naast het werk ook nog met corona te maken?

,,Gelukkig is iedereen in het gezin en de familie gezond. Maar natuurlijk speelt het wel. Zo geef ik mantelzorg op afstand aan mijn 93-jarige moeder. Ze doet zelf nog dagelijks boodschappen met haar rollator. Maar ik doe klusjes die ze zelf niet meer kan, zoals haar bed opmaken met frisse lakens. Op een moment dat ze er zelf niet is, of anders moet ze even de tuin in. Zo houden we toch voldoende afstand.’ 

,,En de kinderen zijn het huis al uit, die wonen niet in de buurt. Maar ook daar doet de laptop wonderen. Zo hebben we elke vrijdag een gezamenlijke borrel, ieder achter de eigen laptop. Dus ik zie en spreek ze nu vaker dan normaal.”

Lees hier het hele artikel in de Gelderlander van 3 april 2020